تأثیر اطلاعات حسی و سن بر انتقال فاز نسبی در الگوی هماهنگی دو دستی

زمینه و هدف: یکپارچگی و تفسیر بازخورد حسی به اجرای تکالیف هماهنگی دو دستی کمک می­کند. هدف از اجرای تحقیق حاضر بررسی تأثیر دریافت اطلاعات حسی و تفاوت­های سنی بر انتقال فاز نسبی در تکلیف هماهنگی دو دستی بود. روش بررسی: برای این منظور، 15 پسر بزرگسال (میانگین سنی: 9/3±25) و 15 مرد سالمند (میانگین سنی: 12/6±06/66) که همگی دست راست بودند، به صورت در دسترس انتخاب شدند. شرکت­کنندگان، اجرای تکلیف بر روی دستگاه هماهنگی دو دستی را با فرکانس 75/0 هرتز و با الگوی هماهنگی برون­مرحله شروع کرده و به تدریج هر 5 ثانیه، 25/0 هرتز به فرکانس افزوده شد تا جایی­که انتقال فاز نسبی در جهت الگوی درون­مرحله رخ داد. فرکانس پایانی 5 هرتز اتخاذ شد. این تکلیف تحت 8 وضعیت حسی متفاوت اجرا شد. داده­ها توسط آزمون تحلیل واریانس مرکب با سنجش مکرر و آزمون­های تی وابسته برای مقایسه­های دو به دوی اثرات تعاملی با تصحیح بونفرونی تحلیل شدند. یافته­ها: نتایج نشان دادند که اثرات اصلی حواس و گروه و همچنین اثر تعامل­های دوگانه بینایی- شنوایی، بینایی- حس عمقی، شنوایی- حس عمقی و شنوایی گروه معنی­دار (05/0>P) گزارش شدند. نتایج نشان داد بزرگسالان جوان بیشتر متکی به بینایی و حس عمقی و افراد سالمند بیشتر متکی به حس عمقی و شنوایی برای اجرای الگوی برون­مرحله بودند. نتیجه­گیری: یافته­های حاضر بر تأثیر مثبت اطلاعات آوران ناشی از بینایی، شنوایی و حس عمقی بر سرعت انتقال فاز نسبی دلالت کرده و نشان دادند که اجرای تکلیف هماهنگی دو دستی حاضر تحت کنترل سیستم حلقه بسته می­باشد.